Sportclub Irene in de Media

Dagblad de Limburger vrijdag 24 mei 2024

In de rubriek ‘Aan het woord’ wordt wekelijks een opvallende amateurvoetballer geportretteerd. Vandaag: Sten Jochijms (29) van Sportclub Irene.

Hij dacht er al lange tijd aan. Zijn stage en studie lieten een verre reis niet toe, maar vorig jaar juli vertrok Sten Jochijms dan eindelijk naar de andere kant van de wereld. Het werd een bestemming waar veel avonturiers voor kiezen: Zuidoost-Azië en Oceanië. „Ik twijfelde tussen Zuid-Amerika en Azië. De keuze viel op het laatste continent omdat het me toch meer aansprak, de vriendelijkheid van de mensen waar ik vaker over hoorde en tevens dat het er makkelijker is om Engels te spreken. Zuid-Amerika is toch vooral Spaans georiënteerd. Ik ben de Spaanse taal niet machtig”, legt de verdediger van Sportclub Irene uit. Jochijms vloog eerst naar Thailand. „Van daaruit ben ik naar Indonesië vertrokken. Daar kwam mijn vriendin ook naartoe en zijn we vier weken samen geweest.”

Vietnam
Vervolgens reisde Jochijms alleen verder naar Vietnam waar hij een bijzondere ontmoeting kende. „Samen met een backpacker uit Oostenrijk ben ik in de natuur nabij het dorpje Sapa gaan hiken. We kwamen op een gegeven moment bij een dorp aan dat ver van de bewoonde wereld ligt. We werden ontzettend vriendelijk ontvangen door de mensen van deze stam. We mochten bij ze overnachten en ze hebben speciaal voor ons een kip geslacht. Normaal gesproken eten ze geen kip, maar wij werden gezien als speciale gasten. Vanuit hun huizen keek je uit op rijstvelden. Ze waren volledig zelfvoorzienend. Er werd ook alcohol gestookt dat ze happy water noemden. Het was echt bijzonder om mee te maken hoe zij leefden.” Na Vietnam bezocht Jochijms nog Cambodja, Singapore en Maleisië voordat hij naar Oceanië trok. In Australië bracht hij zijn verblijf weer samen met zijn vriendin en ook zijn ouders door. „We zijn toen langs de westkust van Australië getrokken. Daarna ben ik nog alleen naar Nieuw-Zeeland gegaan.” Na vijf maanden was Jochijms wel blij dat hij weer huiswaarts keerde. „Ik kwam net voor de kerst terug. Om dan bij familie en vrienden te zijn was ontzettend fijn.” Irene-coach Angelo van Mil ontving de routinier ook met open armen. „De trainer verwachtte dat ik eerst wedstrijdritme moest opdoen in het tweede, maar ik stond al snel weer bij het eerste in de basis.”

Op het goede moment
Jochijms kwam op het goede moment terug, want Irene kende een veel betere tweede seizoenshelft ten opzichte van de eerste. De Tegelenaren hebben in de staart van het seizoen zelfs nog iets om voor te spelen. Irene gaat aan kop in derde periode, die voor het grijpen ligt. Pakt Irene die prijs komende zondag in en tegen Budel, dan wordt er weer voor promotie naar de tweede klasse gestreden. Dat maakte Jochijms al eens mee, met succes. „Ik ben eerder kampioen geworden in de derde klasse met Irene. Dat was wel een hoogtepunt. Vervolgens kenden we wel een mindere periode in de tweede klasse. We degradeerden en veel spelers stopten. Dat was een moeilijke tijd. Het heeft even geduurd voordat ons nieuwe elftal is gaan draaien.” Dat is nu het geval. In het ‘nieuwe’ Irene speelt Jochijms samen met zijn jongere broer Pim „Dat noem ik persoonlijk ook een hoogtepunt, dat ik met hem speel.” Nu nog samen een prijs pakken

Door Qasim Hakim